strona g³ówna > patronaty
wybierz miasto:
B C Æ D G K L £ N O P R S T W Z KONKURSY
   »

W lutowym „Arteonie” wystawê „Wielka Wojna”, odbywaj±c± siê w Muzeum Sztuki w £odzi, recenzuje Agnieszka Salamon-Radecka. Jerzy Fober z kolei prezentuje sylwetkê i rze¼biarsk± twórczo¶æ Stanis³awa Kulona. Prezentacjê „Trzy pocz±tki – 1918, 1945, 1989” we wroc³awskim Muzeum Architektury omawia Karolina Majkowska. W stulecie Bauhausu seriê przybli¿aj±c± szko³ê Waltera Gropiusa i fenomen tego ruchu inauguruje Wojciech Delikta. Aleksandra Sikorska komentuje premierê filmu dokumentalnego „Walka: ¿ycie i zaginiona twórczo¶æ Stanis³awa Szukalskiego”.
Ponadto w najnowszym „Arteonie” w rubryce „Zaprojektowane” ¶rodowisko wroc³awskich artystów sztuk u¿ytkowych omawia Julia B³aszczyñska. W „Archiwum” o wystawie „Advancing American Art” z 1947 roku pisze Diana Stelowska. Z kolei w dziale „Sztuka m³odych” Marcin Krajewski przedstawia graficzkê Ewelinê Ko³akowsk±, a Aleksandra Kargul – Magdalenê Obsadn±. W lutowym „Arteonie” tak¿e inne recenzje i artyku³y oraz aktualia i sta³e rubryki.

Ok³adka: Stanis³aw Ignacy Witkiewicz, „Walka (R±banie lasu)”, 1921-1922, farby olejne, p³ótno, Muzeum Sztuki w £odzi

 

Reality Check. Aktualne osi±gniêcia brytyjskiej fotografii i sztuki wideo, Bunkier Sztuki, 2.07.-10.08.2003 r.

Magdalena Ujma
Niezbyt triumfalny powrót rzeczywisto¶ci
Rzeczywisto¶æ jako widmo
Wystawa „Reality Check”ma w tytule s³owo „rzeczywisto¶æ”. Je¶li uznaæ go nie tylko za no¶ne has³o reklamowe, trzeba przyznaæ, ¿e zamierzenia brytyjskich kuratorów by³y ambitne. Musieli przecie¿ odpowiedzieæ na pytanie, czym jest realno¶æ w czasie, kiedy pojêcie to zosta³o podwa¿one nie tylko przez filozofiê, ale i technologiê, a do powszechnego u¿ycia wesz³y rzeczywisto¶ci wirtualne. Z tych problemów zdaje sobie sprawê Kate Bush, która pisze: „Kiedy¶ s±dzono, ¿e ze sztuk plastycznych najsilniejsze zwi±zki z rzeczywisto¶ci± ma fotografia (...). Ale nie jest ona identyczna z realno¶ci± (...), tworzy w³asny zduplikowany ¶wiat, »rzeczywisto¶æ drugiego stopnia« (...). Jej miejscem jest nieustanne pomiêdzy – rzeczywisto¶ci± i jej przeciwieñstwem, czyst± fantazj±”. Teraz wiêc rzeczywisto¶æ powraca, ale jako co¶ s³abego i niepewnego siebie. Fotografia na wystawie odnosi siê do „zró¿nicowanych poziomów prawdy i wyobra¼ni, percepcji i z³udzeñ”.
Wystawa obejmuje 16 artystów z jednej generacji, trzydziestoparolatków. S± oni w tym samym wieku co uczestnicy modnego wcze¶niej nurtu „yba” („young British art”). Przez to, ¿e nie odnie¶li takich sukcesów, jak Damien Hirst czy bracia Chapman, ich sztuka nie jest tak spektakularna i nie ma w sobie przymusu cynicznej gry z odbiorc±.
Poziomy realno¶ci
„Rzeczywisto¶æ” jest tutaj terminem do¶æ pojemnym. Phil Collins podwa¿a konwencjê reporta¿u. Je¼dzi w zapalne miejsca ¶wiata. Dlaczego akurat ci ludzie, te miejsca i sytuacje? Zdjêcia nie uk³adaj± siê w historiê z pocz±tkiem, koñcem i mora³em.
Obrazem sportu w mediach, które rzeczywisto¶æ traktuj± jako pretekst do widowiska telewizyjnego, zajmuje siê Roderick Buchanan. Zawodnicy rzucaj± pi³kê. Stoj± naprzeciw siebie, na przeciwleg³ych ekranach. My stoimy pomiêdzy i nagle u¶wiadamiamy sobie, ¿e... jeste¶my na boisku, a pi³ka przelatuje nad naszymi g³owami. Tak silne jest z³udzenie.
Na zdjêciach Ori Gershta autentyczne budynki szkolne z lat 50. wydaj± siê nierealne. Ich szklane ¶ciany wygl±daj± jak obrazy Mondriana. Czyste, abstrakcyjne formy modernizmu tworz±c nowego cz³owieka s± dla niego higienicznym wiêzieniem. Na wystawie jest te¿ rzeczywisto¶æ wielkiego miasta z anonimowo¶ci± jego mieszkañców. Shizuka Yokomizo swoje zdjêcia pozbawi³a wiêzi emocjonalnej miêdzy fotografem a osob± portretowan±. Fotografie wykona³a w nocy, niewidoczna dla ludzi, których nie zna³a i nie chcia³a poznaæ. Dryden Goodwin pokazuje mieszkañców miasta od strony ulic i przez okna – nocnych knajp i autobusów, w¶ród odbiæ, kolorowych ¶wiate³ i w³asnego rysunku wska¼nikiem laserowym. David Shrigley w miejscach u¿yteczno¶ci publicznej umieszcza bazgro³y jak z zeszytu szkolnego czy szaletu, z naiwnymi podpisami, które parodiuj± perswazyjno¶æ tekstów typu „Nie wychylaj siê”.

Michelle Williams, kadr z filmu "Niedzielne popo³udnie II" 2001 r.

Artyku³ dostêpny w wydaniu drukowanym