aktualia

Hybrydy
9. Międzynarodowe Triennale Grafiki w Wozowni
Kajetan Giziński
Hasło przewodnie 9. Międzynarodowego Triennale Grafiki „Kolor w grafice” brzmi „Hybryda” i widoczne jest nie tylko w technikach łączonych, czyli na poziomie formy, czego można się było spodziewać, ale także na licznych płaszczyznach humanistycznych, czyli w obrębie podejmowanych tematów i opowiadanych historii. Choć wystawa, pomimo zasięgu międzynarodowego, prezentuje stosunkowo wąskie grono artystów, stanowi bardzo ciekawy przekrój różnorodnych postaw. Muszę przyznać, że zostałem pozytywnie zaskoczony tym, co zobaczyłem.
Po przeczytaniu krótkiego opisu zamieszczonego na stronie internetowej Galerii Sztuki Wozownia spodziewałem się wystawy bardziej „nowoczesnej”, prezentującej więcej prac postcyfrowych – jak od kilku lat nazywa się współczesną grafikę. Cieszy mnie jednak obecność dzieł wykonanych w czystych technikach, takich jak drzeworyt, linoryt, sitodruk czy też intaglio (techniki druku wklęsłego). Choć co do czystości tej ostatniej można się spierać – jest to właściwie technika łączona, a nawet grupa technik. Hybrydowość sztuki graficznej jest wpisana już w samą jej naturę. Przykłady na poparcie tej tezy są niezliczone. Zazwyczaj jako zamiennika dla „technik druku wklęsłego” używa się określenia „techniki metalowe”, co wynika z utożsamienia technologicznego podziału technik z podziałem na warsztaty (tak jak ma to miejsce w akademiach). Okazuje się jednak, że z deski drzeworytniczej można odbić wklęsły relief, a z metalowej płytki poddanej trawieniu kwasem wypukłą akwafortę (odmiana akwaforty, w której farby nie umieszcza się w uzyskanych za pomocą rycia rowkach, lecz nanosi na wystające powierzchnie nietknięte działaniem kwasu; stosował ją m.in. William Blake). Obecność tego typu prac stwarza szerszą perspektywę, gdyż nie narzucając odbiorcom tak dziś oczywistej optyki intermedialnej, umożliwia pozornie właściwości tradycyjnego warsztatu graficznego.

Kamila Bednarska, „Ławica”, fot. K. Napiórkowski, mat. pras. GS Wozownia