Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia
"Defiant Muses Delphine Seyrig and the Feminist Video Collectives in France in the 1970s and 1980s"
25.09.2019 - 23.03.2020
Museo del Prado
"A Tale of Two Women Painters: Sofonisba Anguissola and Lavinia Fontana"
22.10.2019 - 02.02.2020

Moderna Museet
"Blue is the Color of Your Eyes: On Materiality and Abstraction in the Moderna Museet Collection"
02.02.2019 - 26.01.2020

Torsten Andersson, Sofia Hultén, Axel Lieber, Eva Löfdahl, Mette Prawitz, R. H. Quaytman, Bella Rune, Amy Sillman, Stanley Whitney i inni.
Louise Bourgeois, „Blue Is the Color of Your Eyes”, 2008, Moderna Museet
[zwiń]
Museum Brandhorst
"Forever Young – 10 Years of Museum Brandhorst"
24.05.2019 - 30.04.2020

Wiele wydarzyło się w Museum Brandhorst od momentu jego powstania w 2009 roku. Monachijska instytucja, ufundowana przez Anette Brandhorst i Udo Fritz-Hermanna, świętuje w maju dekadę istnienia. W ciągu ostatnich dziesięciu lat kolekcja tego prywatnego muzeum sztuki nowoczesnej rozrosła się z 700 do 1200 eksponatów, mapując artystyczną historię od lat 60. XX wieku do dziś. Na jubileuszowej wystawie pod tytułem „Forever Young” zostanie zaprezentowanych 190 dzieł 45 twórców, które grawitować będą wokół trzech obszarów tematycznych, kluczowych dla zbiorów muzeum, tj. pop-artu, tożsamości w dobie kapitalizmu oraz współczesnego malarstwa i jego przyszłości.
Museum
Brandhorst narodziło się z inicjatywy Anette Brandhorst – spadkobierczyni założycieli
niemieckiego koncernu chemicznego Henkel – która na początku lat 70. zaczęła
kolekcjonować dzieła sztuki. Po śmierci fundatorki w 1999 roku jej mąż przekazał
zbiory władzom Bawarii. Włodarze landu zostali zobligowani do wyznaczenia
stosownego lokum lub stworzenia siedziby dla podarowanej im kolekcji. Budynek,
zaprojektowany przez biuro architektoniczne Sauerbruch Hutton, mieści się dziś
między monachijskimi Alte Pinakothek, Neue Pinakothek i Pinakothek der Moderne,
tworząc pewnego rodzaju muzealną enklawę w środku miasta. Kubiczna bryła przyciąga
uwagę charakterystycznymi elewacjami, pokrytymi 36 tysiącami wielobarwnych
glazurowanych pionowych płytek. Gdy przechodzi się wzdłuż murów, kolory wąskich
kafli zdają się zmieniać, podobnie jak w sztuce op-artowej. O ile w zbiory
Brandhorst wpisały się dzieła awangardy z początku XX wieku (m. in. Pablo
Picasso, Kurt Schwitters, Kazimierz Malewicz), o tyle estetyczne
zainteresowanie kolekcjonerów skupiło się w głównej mierze na drugiej połowie
stulecia. We wnętrzu muzeum – o ascetycznym charakterze – mieszczą się prace
m.in. Josepha Beuysa, Jannisa Kounellisa, Alexa Katza, Roberta Gobera, Bruce’a
Naumana, Basquiata, Dana Flavina, Andy’ego Warhola i Damiena Hirsta. Museum
Brandhorst posiada również ponad 170 prac Cy Twombly’ego, co czyni ten zbiór
największym, jaki znajduje się poza granicami Stanów Zjednoczonych. Jest w nim
namalowany przez Amerykanina cykl dwunastu obrazów „Lepanto”, zajmujący osobną,
poligonalną salę. Nieopodal głównego gmachu stoi także niewielki XIX-wieczny
budynek (tzw. Türkentor), funkcjonujący dziś jako przestrzeń ekspozycyjna dla
rzeźbiarskiej realizacji „Large Red Sphere” Waltera De Marii.
Museum
Brandhorst było organizatorem wielu interesujących monografii (m. in. Alexa
Katza, Eda Ruscha, Richarda Avedona), a także przekrojowych wystaw
problemowych, jak choćby „Dark Pop” oraz „Painting 2.0: Painting in the
Information Age”. Ekspozycja uświetniająca dziesięciolecie muzeum przypomni
jego założenia, a także da wgląd w bogatą kolekcję sztuki oraz w dalsze plany
rozwoju monachijskiej instytucji. Wojciech Delikta